هو تاج الدین حسن بن سلیمان التونی  ، السبزواری  ، المتلقب فی شعره بسلیمی  .من شعراء إیران فی القرن التاسع الهجری  .أصله من تون ـ من مدن جنوب خراسان ـ استوطن فی شبابه مدینة شیراز  ، ثم انتقل إلى سبزوار وسکنها  ، وتولى بها تحصیل الرسوم والضرائب الحکومیة  ، ثم استعفى من تلک الوظیفة وحج إلى بیت الله الحرام وزیارة العتبات المقدسة فی العراق  .

توفی فی طریقه لزیارة الامام الرضا (علیه السلام) بمدینة جهاندار سنة 854 هـ ودفن بسبزوار  .

له (ولایتنامه)  ، ومنظومة (حرز النجاة)  ، وله (دیوان شعر)  .

وله أشعار کثیرة فی المناجاة ومناقب الامام أمیر المؤمنین (علیه السلام) ومن مناجاته :

بر آرى بفضل تو اى کردگار***که در دین ودنیا مرا پنج کار

یکى حاجتم را نمانى بکس***بر آرنده آن تو باشى وبس

دوم روزى من زجایى رسان***که منت نباید کشید از کسان

سیم چون بمرگم اشارت بود***به الا تخافوا بشارت بود

چهارم چنانم سپارى بخاک***کز آلودگى گشته باشیم پاک

بپنجم چو تن بگسلاند کفن***رسانى تنم را بدان پنج تن

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 2 ص467 و468  ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/66 و67  ، روز روشن (فارسی) ص368  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج 29 ص614  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص276  .